سمعک

سَمعَک، یا شنوک وسیله‌ای است که برای کمک به قدرت شنوایی طراحی شده‌. در بیشتر کشورها سمعک به عنوان یکی از تجهیزات پزشکی کلاسه‌بندی شده‌است و از این رو برابر با مقررات ویژهٔ این‌گونه تجهیزات مورد توجه قوانین نظارتی قرار دارد. بر همین اساس تقویت کننده‌های صوتی کوچک شخصی (PSAPها: محصولات شخصی تقویت صوتی) یا دیگر سیستم‌های تقویت صدا نمی‌توانند به عنوان «سمعک» فروخته شوند. سمعک توسط شنوایی‌شناس تجویز و تنظیم می‌شود. سمعک در قدیم یک مخروط قیف‌مانند تقویت‌کننده بود.[۱] سمعک وسیله‌ای برای تقویت صداها برای افراد دچار کم شنوایی (از حدود ملایم تا عمیق) است. سمعک برای افرادی که دارای شنوایی طبیعی هستند، مناسب نیست. سمعک از سه قسمت اصلی زیر تشکیل شده‌است: میکروفون، مدار پردازنده و بلندگو (رسیور). اجزای دیگری همچون کنترل صدا، کلید برنامه، هوک و… نیز در سمعک‌هایی هست که جزء ابزار جانبی سمعک به‌شمار می‌روند. سمعک‌ها را می‌توان از چند نظر طبقه‌بندی کرد که مهم‌ترین آن‌ها شکل ظاهری و نوع پردازش سمعک است.

sanat1